Max: Panóptica 1973-2011” es el título de la exposición comisariada por Marta Sierra Caussó que se ha inaugurado en el MuVIM de Valencia y del libro-catálogo homónimo, diseñado por Aina Capdevila y coeditado por el propio MuVIM, el Instituto Cervantes y KALANDRAKA. La muestra, que permanecerá abierta al público hasta el 28 de agosto, es una retrospectiva de la obra de Francesc Capdevila ‘Max’, que abarca desde la década de 1970 hasta la actualidad. Presenta 120 trabajos originales del que está considerado como uno de los ilustradores y dibujantes de cómic más rebeldes, polifacéticos y galardonados. Carteles, revistas de banda diseñada, libros infantiles o diseño gráfico a donde se asoman los principales iconos gráficos de Max, desde Gustavo hasta Bardín, pasando por Peter Pank.

Tanto el libro como la exposición está articulada en cuatro bloques temáticos ordenados cronológicamente. Un amplio y completo recorrido por cuatro décadas de secreta coherencia que comienzan en la Barcelona underground y libertaria de los 70, seguida de la fundación de la mítica revista El Víbora que reinventaría el cómic en la España de los 80, hasta llegar al siglo XXI. A lo largo de su trayectoria, Max no ha dejado de bucear en cada momento en su propio tiempo, para entregar sus visiones dibujadas de la realidad.

Tras su estancia en el MuVIM, esta antológica de Max viajará a México DF para exponerse de noviembre a diciembre en el Centro Cultural de España. Durante 2012 se trasladará a siete ciudades de Brasil para exhibirse en otras tantas sedes del Instituto Cervantes de ese país.

Además de plasmar las ilustraciones y diseños que se pueden ver en la muestra, el libro “Max: Panóptica 1973-2011” se completa con artículos del escritor José Carlos Llop, los guionistas de cómic y críticos Jordi Costa y Santiago García, y el profesor y crítico de arte Alberto Ruiz Samaniego. Además de los textos, traducidos también a inglés y francés, el libro contiene diversas fotografías que ilustran la trayectoria profesional y vital del artista.

"El reino de la infancia. La palabra reino. El reino del bosque. El reino del desierto. Este es el Max que conozco. El reino de Max. Del bosque al desierto. De la sensual mitología a la cáustica metafísica. Del erotismo al ascetismo. De la tribu a la soledad. Y al fondo, la literatura, que también está; que no se entiende -Max- sin ella". (José Carlos Llop).

“El trazo de Max, desde sus orígenes, es permeable y generoso: el trazo de un artista que detecta, reconoce afinidades, las canibaliza amorosamente y sabe seguir avanzando y creciendo en un constante afinamiento de su propia identidad. Como sabe todo fiel seguidor de la obra de Max, su trayectoria ha tenido sus fases Chaland, sus tránsitos Ever Meulen, sus interludios griegos, sus rupturas airadas y sus éxtasis surreales, pero en ningún momento, ni siquiera en las primeras fases de construcción de un carácter propio y reconocible a través del estilo, ha aflorado la sospecha de estar ante un creador condenado a la mímesis por limitación o déficit de elocuencia propia". (Jordi Costa).

"Max es el único historietista capaz de hacer cómic a partir de la filosofía en la colección donde dibuja el pensamiento de Deleuze o Arendt sobre textos de Marta Larrauri. De un concepto nace una secuencia de viñetas, y el discurso no verbal que estas elaboran no es tanto ilustrativo como complementario (o alternativo) del texto de partida. Por eso, también, es capaz de hacer filosofía dibujada cuando cumple con escrupulosa profesionalidad (porque estamos hablando de un artista contemporáneo con la profesionalidad de un artesano medieval) con cada ilustración semanal para el suplemento Babelia". (Santiago García).

"Los personajes de Max experimentan ese sentimiento de extrañeza, el asombro y la maravilla de estar allí. Esa sensación es lo que los griegos, justamente, llamaron ‘la cadena del ser’. Bardín se topa a menudo con ella: es la sensación de estar inmerso en el mundo, de formar parte de él, en una suerte de continuidad que se extiende desde la más pequeña brizna de hierba hasta las estrellas". (Alberto Ruiz de Samaniego).

Max (Barcelona, 1956) inició su carrera artística en 1973 cuando se unió al grupo El Rollo y su fanzine contracultural El Rollo Enmascarado. Influido por la obra de Robert Crumb, ha colaborado en revistas como Mata Ratos, Star, Butifarra e Integral. Fue uno de los fundadores, en 1979, de El Víbora, donde surgieron los personajes de Gustavo y Peter Pank. Por el camino fue sumando las influencias artísticas de Yves Chaland y Ever Meulen. Colabora con el diario El País y el suplemento cultural Babelia. Recibió numerosas distinciones: el Premio de la Crítica Serra d’Or 1996, el Premio Nacional de Ilustración Infantil en 1997, el Premio Ignatz (EEUU) en 1999, el Gran Premio del Salón del Cómic de Barcelona en el año 2000, y el Premio Nacional de Cómic en 2007 por la creación del personaje de Bardín el Superrrealista. Ese mismo año se le adjudicaron el Premio Junceda Iberia y los premios a la mejor obra, mejor dibujo y mejor guión del Salón del Cómic de Barcelona. Como ilustrador ha hecho carteles, cubiertas de libros y discos, ilustraciones para prensa, libros infantiles y animaciones. Es presidente de la Federación de Asociaciones de Ilustradores Profesionales.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

“Max: Panóptica 1973-2011” é o título da exposición comisariada por Marta Sierra Caussó que se inaugurou no MuVIM de Valencia e do libro-catálogo homónimo, deseñado por Aina Capdevila e coeditado polo propio MuVIM, o Instituto Cervantes e KALANDRAKA. A mostra, que permanecerá aberta ao público ata o 28 de agosto, é unha retrospectiva da obra de Francesc Capdevila ‘Max’, que abarca dende a década de 1970 ata a actualidade. Presenta 120 traballos orixinais do que está considerado como un dos ilustradores e debuxantes de cómic máis rebeldes, polifacéticos e galardoados. Cartaces, revistas de banda deseñada, libros infantís ou deseño gráfico a onde se asoman as principais iconas gráficas de Max, dende Gustavo ata Bardín, pasando por Peter Pank.

Tanto o libro como a exposición está articulado en catro bloques temáticos ordeados cronoloxicamente. Un amplo e completo percorrido por catro décadas de segreda coherencia que comezan na Barcelona underground e libertaria dos 70, seguida da fundación da mítica revista El Víbora que reinventaría o cómic na España dos 80, ata chegar ao século XXI. Ao longo da súa traxectoria, Max non deixou de bucear en cada momento no seu propio tempo, para entregar as súas visións debuxadas da realidade.

Trala súa estancia no MuVIM, esta antolóxica de Max viaxará a México DF para expoñerse de novembro a decembro no Centro Cultural de España. Durante 2012 trasladarase a sete cidades de Brasil para exhibirse noutras tantas sés do Instituto Cervantes dese país.

Ademais de plasmar as ilustracións e deseños que se poiden ver na mostra, o libro “Max: Panóptica 1973-2011” complétase con artigos do escritor José Carlos Llop, dos guionistas de cómic e críticos Jordi Costa e Santiago García, e do profesor e crítico de arte Alberto Ruiz Samaniego. Ademais dos textos, traducidos tamén a inglés e francés, o libro contén diversas fotografías que ilustran a traxectoria profesional e vital do artista.

"O reino da infancia. A palabra reino. O reino do bosque. O reino do deserto. Este é o Max que coñezo. O reino de Max. Do bosque ao deserto. Da sensual mitoloxía á cáustica metafísica. Do erotismo ao ascetismo. Da tribo á soidade. E ao fondo, a literatura, que tamén está; que non se entende -Max- sen ela". (José Carlos Llop).

“O trazo de Max, dende as súas orixes, é permeable e xeneroso: o trazo dun artista que detecta, recoñece afinidades, canibalízaas amorosamente e sabe seguir avanzando e crecendo nun constante afinamento da súa propia identidade. Como sabe todo fiel seguidor da obra de Max, a súa traxectoria tivo as súas fases Chaland, os seus tránsitos Ever Meulen, os seus interludios gregos, as súas rupturas airadas e os seus éxtases surreais, pero en ningún momento, nin sequera nas primeiras fases de construción dun carácter propio e recoñecible a través do estilo, aflorou a sospeita de estar ante un creador condenado á mímese por limitación ou déficit de elocuencia propia". (Jordi Costa).

"Max é o único historietista capaz de facer cómic a partir da filosofía na colección onde debuxa o pensamento de Deleuze ou Arendt sobre textos de Marta Larrauri. Dun concepto nace unha secuencia de viñetas, e o discurso non verbal que estas elaboran non é tanto ilustrativo como complementario (ou alternativo) do texto de partida. Por iso, tamén, é capaz de facer filosofía debuxada cando cumpre con escrupulosa profesionalidade (porque estamos falando dun artista contemporáneo coa profesionalidade dun artesán medieval) con cada ilustración semanal para o suplemento Babelia". (Santiago García").

"Os personaxes de Max experimentan ese sentimento de extrañeza, o asombro e a marabilla de estar alí. Esa sensación é o que os gregos, xustamente, chamaron ‘a cadea do ser’. Bardín topa a miúdo con ela: é a sensación de estar inmerso nun mundo, de formar parte del, nunha sorte de continuidade que se extende dende o máis pequeno argueiro de herba ata as estrelas". (Alberto Ruiz de Samaniego).

Max (Barcelona, 1956) iniciou a súa carreira artística en 1973 cando se uniu ao grupo El Rollo e o seu fanzine contracultural El Rollo Enmascarado. Influido pola obra de Robert Crumb, colaborou en revistas como Mata Ratos, Star, Butifarra e Integral. Foi un dos fundadores, en 1979, de El Víbora, onde xurdiron os personaxes de Gustavo e Peter Pank. Polo camiño foi sumando as influencias artísticas de Yves Chaland e Ever Meulen. Colabora co diario El País e mais co suplemento cultural Babelia. Recibiu numerosas distincións: o Premio da Crítica Serra d’Or 1996, o Premio Nacional de Ilustración Infantil en 1997, o Premio Ignatz (EEUU) en 1999, o Gran Premio do Salón do Cómic de Barcelona no ano 2000, e o Premio Nacional de Cómic en 2007 pola creación do personaxe de Bardín o Superrrealista. Ese mesmo ano adxudicáronlle o Premio Junceda Iberia e os premios á mellor obra, mellor debuxo e mellor guión do Salón do Cómic de Barcelona. Como ilustrador fixo cartaces, cubertas de libros e discos, ilustracións para prensa, libros infantís e animacións. É presidente da Federación de Asociacións de Ilustradores Profesionais.