“...Pero las niñas eran lindas y dulces, limpias y bien educadas: todo lo contrario de los chicos. Para ellas eran las camitas plateadas. Aquella noche, Mefi, Sata y Monio dieron patadas y golpes en sus ataúdes hasta casi la madrugada. Las niñas blancas y dulces pasaron mucho miedo y al despertarse, después de un corto sueño, dieron gritos de dolor. Los hijos del conde habían hecho trenzas uniendo los cabellos de la que dormía en el medio con los de sus hermanas y así, al querer levantarse, se dieron terribles tirones y perdieron mechones de pelo. Los chicos se mondaban de risa. Comenzó una época triste para las angelicales criaturas. Mefi, Sata y Monio no se divertían ya solo fastidiando a los criados, a los patos o a los cisnes del estanque, sino que cada día discurrían algo nuevo para atemorizar y hacer sufrir a la hijas de la nueva mujer de su padre”.

MEFI, SATA Y MONIO, de Mercedes Neuschäfer-Carlón, ilustrado por Dani Torrent. Colección SieteLeguas.

--------------------------------

“...Mais as nenas eran feitucas e doces, limpas e ben educadas: todo o contrario dos rapaces. Para elas eran os leitos prateados. Aquela noite, Mefi, Sata e Demi deron patadas e golpes nos seus cadaleitos ata case a mañanciña. As nenas brancas e doces pasaron moito medo e, ao espertaren, logo dunha soneca, deron gritos de dor. Os fillos do conde fixéranlles trenzas unindo os cabelos da que durmía no medio cos das súas irmás e así, ao tentar erguerse, déronse terribles tiróns e perderon guechos de pelo. Os rapaces esmendrellábanse de risa. Comezou unha época triste para as anxelicais criaturas. Mefi, Sata e Demi non se divertían xa amolando unicamente os criados, senón que cada día matinaban algo novo para arrepiar e facer sufrir ás fillas da nova muller do seu pai”.

MEFI, SATA E DEMI, de Mercedes Neuschäfer-Carlón, ilustrado por Dani Torrent e traducido por Ramón Nicolás. Colección SeteLeguas.