DE LUNAS, VERSOS Y SUEÑOS... | De lúas, versos e soños...
"Luna, lunera, cascabelera,
debajo de la cama, tienes la cena..."
Antonio Rubio obsequió con versos de la tradición y de cosecha propia a los visitantes del XXXII Salón del Libro Infantil y Juvenil de Madrid. Bajo el resplandor de la luna, los poemas de Antonio y los cuentos de nuestra compañera Belén, rimaron con el sol, evocaron el sabor de nuestro satélite y jugaron con un ratoncito viajero.
--------------------------------------------
"Lúa, lueira, cascabeleira,
debaixo da cama, tes a cea..."
Antonio Rubio obsequiou con versos da tradición e de colleita propia aos visitantes do XXXII Salón do Libro Infantil e Xuvenil de Madrid. Baixo o resplandor da lúa, os poemas de Antonio e os contos da nosa compañeira Belén, rimaron co sol, e evocaron o sabor do noso satélite e xogaron cun ratiño viaxeiro.
"El cuento de la luna, me trae fortuna..."
Cuentos breves, del amplio acervo de Antonio, revisten de magia esta sesión infantil dedicada a "Leer la noche". Cuentos breves, pareados o estribillos como los que se recogen en su nueva obra, "7 Llaves de cuento", de la que los mayores -profesores, especialistas, contadores, mediadores...- tomarán buena nota para sus tareas profesionales.
...Entonces, un nuevo personaje se suma a la velada: el pollito de la avellaneda, que comienza a escalar una torre formada por los títulos de la colección ‘De la cuna a la luna, desde Luna hasta Miau, pasando por Pajarita de papel, Cinco y Cocodrilo... los cinco, uno sobre otro, aspiran a llegar a lo más alto, como los animales que se preguntan a qué sabe la luna...
...Y cuando Antonio lanza esa cuestión al público menudo, tan entusiata y entregado, "¿tú sabes a qué sabe la luna?", la respuesta es una sinfonía de voces y de sabores: "¡fresa! ¡chocolate! ¡queso!..."
"¿Queso?...", replica Belén. Y les cuenta la historia de Paco, un ratón curioso y goloso, que había oído que la luna sabía a queso fresco. Y ni corto ni perezoso, viajó hasta ella para comprobar si era cierto, aunque la audacia le costó algún que otro diente...
Y como la luna, los versos de Antonio y los cuentos de Belén se acurrucaron esa noche en los sueños de Violeta y los demás niños, y dejaron huella en los pensamientos de Jorge y los demás adultos que por un momento volvieron a la niñez.
"Luna, lunera, cascabelera,
juegas al corro, con las estrellas..."
-------------------
"O conto da lúa, tráeme fortuna..."
Contos breves, do amplo acervo de Antonio, revisten de maxia esta sesión infantil adicada a "Ler a noite". Contos breves, pareados ou retrousos como os que se recollen na súa nova obra, "7 Llaves de cuento", da que os maiores -mestres, especialistas, contadores, mediadores...- tomarán boa nota para as súas tarefas profesionais.
...Entón, un novo personaxe súmase á velada: o poliño da abeleira, que comeza a escalar unha torre formada polos títulos da colección ‘Do berce á lúa,' dende Lúa ata Miau, pasando por Paxariña de papel, Cinco e Crocodilo... os cinco, un sobre outro, aspiran a chegar ao máis alto, como os animais que se preguntan a que sabe a lúa...
...E cando Antonio lle lanza esa cuestión ao público menudo, tan entusiata e entregado, "ti sabes a que sabe a lúa?", a resposta é unha sinfonía de voces e de sabores: "fresa! chocolate! queixo!..."
"Queixo?...", replica Belén. E cóntalles a historia de Paco, un rato curioso e lambeteiro, que oíra que a lúa sabía a queixo fresco. E sen pensalo dúas veces, viaxou ata ela para comprobar se era certo, aínda que a audacia lle costou algún que outro dente...
E como a luna, os versos de Antonio e os contos de Belén acoháronse esa noite nos soños de Violeta e dos demais nenos, e deixaron fonda pegada nos pensamentos de Jorge e dos demais adultos que por un intre volveron á nenez.
"Lúa, lueira, cascabeleira,
xogas á roda, coas estrelas..."