O porqué de todas as cousas

Éxito de vendas e de crítica, que o considerou un dos exercicios máis virtuosos da literatura catalá contemporánea, a trintena de historias breves que conforman «O porqué de todas as cousas» son aparentemente simples e esquemáticas pero revelan a mestría narrativa -especialmente no xénero do relato- de Quim Monzó, a súa capacidade de síntese e a súa certeira visión da eterna incertidume humana, exposta de forma aguda, irónica e directa. Comparado con Kafka, Borges e Rabelais e consagrado como un dos autores máis relevantes da súa xeración, Monzó retrata nesta obra as relacións afectivas e ridiculiza a sociedade actual a través da ficción, cunha linguaxe transparente e precisa, sen máis filtros que a súa poderosa imaxinación, o manexo dos dobres sentidos e do humor negro, e o seu estilo hilarante que subverte os estereotipos sociais e a lóxica interna do relato.

Nada se salva da súa impronta paródica e axitadora: estes contos son un reflexo tan absurdo como abraiante dos devezos e incertezas do tempo presente. Trátase de abordar situacións da vida cotiá -problemas existenciais tanto individuais como colectivos- dándolles unha visión grotesca e deformada da realidade, con enfoques insólitos, levados ata extremos esaxerados. Os seus protagonistas procuran o pracer e a fantasía pero vense atrapados nas dúbidas e na confusión.

Varios relatos deste libro foron adaptados polo director de cine Ventura Pons na película «El porqué de las cosas» (1995).