MARINA GIBERT, XIV PREMIO INTERNACIONAL COMPOSTELA POR "SELVA"

La ilustradora Marina Gibert ha recibido el XIV Premio Internacional Compostela de Álbum Ilustrado por “Selva”, un colorido libro sin palabras que narra el divertido paseo -lleno de inesperados hallazgos- de un niño por un paraje de exuberante vegetación. Ha sido un acto institucional muy especial presentado por la responsable del Departamento de Educación del Ayuntamiento de Santiago, Beatriz Varela, amenizado por el cuarteto de arpas Lulavai, y que ha contado con las intervenciones del alcalde de la ciudad, Xosé Sánchez Bugallo, y del director de KALANDRAKA, Xosé Ballesteros: la ilusión del reencuentro en este tiempo marcado aún por la pandemia, la emoción de una autora que está iniciando su trayectoria artística, la proyección de un certamen que ha recibido más de 4.000 obras desde su primera convocatoria, el camino que emprende este nuevo libro publicado en las cinco lenguas peninsulares y que estará al alcance de las personas refugiadas que llegan a la isla de Lampedusa para contribuir a la lectura como bálsamo y puente entre culturas…

 

Durante su estancia en Compostela, Marina Gibert ha compartido las claves de “Selva” con el alumnado de Artes del IES do Sar y con futuras maestras y maestros de Educación Infantil que se están formando en el CIFP Compostela. El interés de la autora por la naturaleza, sus visitas al jardín botánico Estufa Fría de Lisboa que inspiró sus primeros bocetos, el proceso de reflexión, de “pensar con el lápiz” para imaginar cómo experimentaría un niño o una niña el asombro ante el paisaje desbordante de la jungla, el fenómeno de los animales reconquistando las ciudades durante el confinamiento… El resultado es una aventura para descubrir y sorprenderse, un relato sencillo y original que juega con las perspectivas, los pequeños detalles, los “colores oníricos” que hacen posible encontrar desde una palmera rosa a un tigre azul…

 

“Selva” ya habita en los escaparates de algunas librerías compostelanas: Merlín e familia, Couceiro, Follas Novas, San Pablo. Una metáfora de la vida misma en la que nada resulta ser lo que parece: ni el sendero, ni los misteriosos ojos que acechan en la espesura, ni la montaña… Hasta un final extraordinario que invita a pensar y a reflexionar.

* * * 

A ilustradora Marina Gibert vén de recibir o XIV Premio Internacional Compostela de Álbum Ilustrado por “Selva”, un colorido libro sen palabras que narra o divertido paseo -cheo de inesperados achados- dun neno por unha paraxe de exuberante vexetación. Foi un acto institucional moi especial presentado pola responsable do Departamento de Educación do Concello de Santiago, Beatriz Varela, e amenizado polo cuarteto de arpas Lulavai: a ilusión do reencontro neste tempo marcado aínda pola pandemia, a emoción dunha autora que aínda está empezando a súa traxectoria artística, a proxección dun certame que recibiu máis de 4.000 obras dende a súa primera convocatoria, o camiño que emprende este novo libro publicado nas cinco linguas peninsulares e que estará ao alcance das persoas refuxiadas que chegan á illa de Lampedusa para contribuírmos á lectura como bálsamo e ponte entre culturas…

 

Durante a súa estadía en Compostela, Marina Gibert compartiu as claves de “Selva” co alumnado de Artes do IES do Sar e con futuras mestras e mestres de Educación Infantil que se están formando no CIFP Compostela. O interese da autora pola natureza, as súas visitas ao xardín botánico Estufa Fría de Lisboa que inspirou os seus primeiros bosquexos, o proceso de reflexión, de “pensar co lapis” para imaxinar como experimentaría un neno ou unha nena o asombro ante a paisaxe desbordante da xungla, o fenómeno dos animales reconquistando as cidades durante o confinamento… O resultado é unha aventura para descubrir e sorprenderse, un relato sinxelo e orixinal que xoga coas perspectivas, cos pequenos detalles, coas “cores oníricos” que fan posible atopar dende unha palmeira rosa a un tigre azul…

 

“Selva” xa habita nos escaparates dalgunhas librarías compostelás: Merlín e familia, Couceiro, Follas Novas, San Pablo. Unha metáfora da vida misma na que nada resulta ser o que parece: nin o sendeiro, nin os misteriosos ollos que axexan na espesura, nin a montaña… Ata un final extraordinario que invita a pensar e a reflexionar.

 

* * * 

La il·lustradora Marina Gibert ha rebut el XIV Premi Internacional Compostela per a Àlbums Il·lustrats per “Selva”, un acolorit llibre sense mots que narra el divertit passeig -ple d’inesperades troballes- d’un nen per un paratge de vegetació exuberant. Ha sigut un acte institucional molt especial presentat per la responsable del Departament d’Educació de l’Ajuntament de Santiago de Compostela, Beatriz Varela, i amenitzat pel quartet d’arpes Lulavai: la il·lusió del retrobament en aquests temps marcats encara per la pandèmia, l’emoció d’una autora que encara està començant la seva trajectòria artística, la projecció d’un certamen que ha rebut més de 4.000 obres des de la seva primera convocatòria, el camí que emprèn aquest nou llibre publicat en les cinc llengües peninsulars i destacar que estarà a l’abast de les persones refugiades que arriben a l’illa de Lampedusa per a contribuir a la lectura com a bàlsam i pont entre cultures…

 

Durant la seva estada a Compostela, Marina Gibert ha compartit les claus de “Selva” amb l’alumnat d'Arts de l’IES do Sar i amb futures mestres i mestres d’Educació Infantil que s’estan formant en el CIFP Compostela. L’interès de l’autora per la natura, les seves visites al jardí botànic Estufa Fria de Lisboa que va inspirar els seus primers esbossos, el procés de reflexió, de “pensar amb el llapis” per imaginar com experimentaria un nen o una nena la sorpresa davant el paisatge desbordant de la jungla, el fenomen dels animals reconquerint les ciutats durant el confinament… El resultat és una aventura per a descobrir i sorprendre’s, un relat senzill i original que juga amb les perspectives, els petits detalls, els “colors onírics” que fan possible trobar des d’una palmera rosa a un tigre blau…

 

“Selva” és una metàfora de la vida mateixa en la qual res resulta ser el que sembla: ni la sendera, ni els misteriosos ulls que aguaiten en l’espessor de la vegetació, ni la muntanya… Fins a un final extraordinari que convida a pensar i a reflexionar.