Os alumnos participantes nos obradoiros de escrita creativa que imparte KALANDRAKA no marco da Campaña "Cantar e contar: ler na nosa lingua", impulsada pola Secretaría Xeral de Política Lingüística, non deixan de sorprendernos. Visitamos o colexio de Arealonga, en Vilagarcía de Arousa. A obra "Imaxina animais" segue sendo unha fonte inesgotable de creatividade e inspiración para os escolares; entre eles Pedro, autor dun divertidísimo relato sobre unha mantis relixiosa da que coidaba na súa clase, e na que se baseou para crear un dos textos que segue a continuación...
------------------------
Los alumnos participantes en los talleres de escrita creativa que imparte KALANDRAKA en el marco de la Campaña "Cantar e contar: ler na nosa lingua", impulsada por la Secretaría Xeral de Política Lingüística, no dejan de sorprendernos. Visitamos el colegio de Arealonga, en Vilagarcía de Arousa. La obra "Imagina animales" sigue siendo una fuente inagotable de creatividad e inspiración para los escolares; entre ellos Pedro, autor de un divertidísimo relato sobre una mantis religiosa de la que cuidaba en su clase, y en la que se basó para crear uno de los textos que sigue a continuación. Su idioma original es el gallego, lo traducimos a castellano para los lectores de fuera de Galicia... 

SOBRE A BOLBOPECHA, PEDRO, DE 6ºB DO AREALONGA, ESCRIBIU:
"Había unha vez unha bolboreta de ferro que se chamaba Pedro. Todo o mundo pensaba que non tiña vida pero en realidade si que tiña pero non podía demostralo porque traballaba todo o día de pechadura. E cobraba unha miseria! Pero era o único traballo que atopou.
Pedro nacera en Pontevedra e seus pais morreran, coma todos os da súa especie, estaban extinguidos. Ou iso era o que el pensaba. Ata que un día, unha bolboreta de ferro coma el presentouse no seu traballo e díxolle que seus pais estaban vivos.
Pedro levouno á súa casa, no 5º piso dun piñeiro, e convidouno a comer. Cando remataron, contoullo todo: que aos seus pais leváraos a malvada Mantis Relixiosa e tíñaos presos, coma ao resto dos da súa especie. Ela conseguira escapar dos gardas da mantis.
Á mañá seguinte partiron cara a base secreta onde estaban os seus pais. Tivéronse que disfrazar de saltóns para disimular e, ao chegar a xunta a mantis, Pedro díxolle que soltara a todas as bolboretas de ferro. A mantis non aceptou e tiveron que loitar. A mantis caeu e cravou un ferro no estómago. Mentras, Pedro liberounos a todos e foron moi contentos para a casa".

SOBRE O TOUROTENAZ, IVÁN, DE 6ºA DO AREALONGA, ESCRIBIU:
"O meu animal chámase Pinza Dental. É moi forte e vive na caixa de ferramentas do meu avó. Come cravos, é metalívoro e doméstico. A Pinza Dental engancha os cravos e lánzaos a unha cesta que despois lle dá ao seu amo. Vive co seu amigo, o martelo e vive coma arma arroxadiza. Dorme moito e só esperta cando o colle o meu avó. Gústalle descravar cousas. Pero a pregunta é... volveremos velo algún día?"

---------------------------------------------------------

SOBRE LA MARICIERRA, PEDRO, DE 6ºB DEL AREALONGA, ESCRIBIÓ:
"Había una vez una mariposa de hierro que se llamaba Pedro. Todo el mundo pensaba que no tenía vida pero en realidad sí que tenía, pero no podía demostrarlo porque trabajaba todo el día de cerradura. Y cobraba una miseria! Pero era el único trabajo que encontró.
Pedro había nacido en Pontevedra y sus padres habían muerto, como todos los de su especie, estaban extinguidos. O eso era lo que él pensaba. Hasta que un día, una mariposa de hierro como él se presentó en su trabajo y le dijo que sus padres estaban vivos.
Pedro la llevó a su casa, en el 5º piso de un pino, y la invitó a comer. Cuando terminaron, le contó todo: que sus padres se los había llevado la malvada Mantis Religiosa y los tenía presos, como al resto de los de su especie. Ella había conseguido de los guardias de la mantis.
A la mañana siguiente partieron hacia la base secreta donde estaban sus padres. Tuvieron que disfrazarse de saltamontes para disimular y, al llegar junto a la mantis, Pedro le dijo que soltara a todas las mariposas de hierro. La mantis no aceptó y tuvieron que luchar. La mantis cayó y se clavó un hierro en el estómago. Mientras, Pedro los liberó a todos y fueron muy contentos para casa".

SOBRE EL TOROTENAZ, IVÁN, DE 6ºA DEL AREALONGA, ESCRIBIÓ:
"Mi animal se llama Pinza Dental. Es muy fuerte y vive en la caja herramientas de mi abuelo. Come clavos, es metalívoro y doméstico. La Pinza Dental engancha los clavos y los lanza a una cesta que después le da a su amo. Vive son su amigo, el martillo, y vive como arma arrojadiza. Duerme mucho y solo despierta cuando lo coge mi abuelo. Le gusta desclavar cosas. Pero la pregunta es... ¿volveremos a verlo algún día?"